Wystawa Między teorią a praktyką. Rysunek włoski XVI wieku ze zbiorów Gabinetu Rycin Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie to pierwsza tak bogata prezentacja rysunków Cinquecenta ze zbiorów publicznych w Polsce. Wybrane na wystawę dzieła, pochodzące z trzech historycznych kolekcji – króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, Stanisława Kostki Potockiego i Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk – pokazywane były dotychczas jedynie wyrywkowo i głównie zagranicą.
W czasach Cinquecenta rysunek włoski stanowił zjawisko wyjątkowe w sztuce europejskiej, tak w zakresie teorii, jak i praktyki warsztatowej. Wystawa podjęła próbę przybliżenia obu tych aspektów, odsłaniając jeden z najbardziej fascynujących przejawów sztuki nowożytnej – epoki, o której zwykło się mawiać, że była czasem triumfu rysunku. Wówczas to bowiem disegno (rysunek) uznano za fundament wszelkich sztuk – nie wyobrażano sobie, by bez niego mogła istnieć i rozwijać się prawdziwa twórczość artystyczna. W szesnastowiecznych Włoszech, jak w żadnej innej epoce, dano wyraz przekonaniu, że to właśnie w rysunku najbardziej spontanicznie i bezpośrednio wyraża się oryginalna osobowość artysty.
Dzisiaj, kiedy sztuka tak dalece unika wszelkiej zależności od akademickiego warsztatu i sposobu myślenia, przypomnienie o aktualnych przez długie stulecia fundamentach artystycznego wykształcenia pozwala lepiej zrozumieć różnice pomiędzy niegdysiejszymi i obecnymi postawami twórców.
Sto wybranych na wystawę prac stanowiło bogate i reprezentatywne spektrum szesnastowiecznego rysunku włoskiego, pozwalało prześledzić ówczesne metody poznawania i ujmowania świata, proces studiów nad anatomią człowieka czy też nad zabytkami starożytności, a równocześnie zobaczyć jak lekcje te przekładały się na własne koncepcje artystyczne, ujawniane w niestrudzonej pracy na studiami postaci, nad projektami monumentalnych malowideł ściennych. Interesująco prezentowały się także rysunki stanowiące w pełni autonomiczne dzieła sztuki.
Wśród prezentowanych w salach wystaw czasowych Rezydencji „Księży Młyn” rysunków znalazły się dzieła przekonujące o samoistnym pięknie sztuki disegno – prace najwybitniejszych rysowników włoskiego Cinquecenta, m.in.: Baldassere Peruzziego, Giulia Romano, Perina del Vaga, Giorgia Vasariego, Francesca Salviatiego, Bartolomea Passerottiego, Leandra da Ponte zw. Il Bassano, Parmigianina, braci Carraccich.
Wystawie towarzyszył dwujęzyczny (polsko-angielski), bogato ilustrowany katalog, a także liczne wydarzenia towarzyszące – spotkania i wykłady.
Kuratorzy wystawy: Dariusz Kacprzak, Wanda Maria Rudzińska
czas trwania: 14.06. – 22.07.2007
W czasach Cinquecenta rysunek włoski stanowił zjawisko wyjątkowe w sztuce europejskiej, tak w zakresie teorii, jak i praktyki warsztatowej. Wystawa podjęła próbę przybliżenia obu tych aspektów, odsłaniając jeden z najbardziej fascynujących przejawów sztuki nowożytnej – epoki, o której zwykło się mawiać, że była czasem triumfu rysunku. Wówczas to bowiem disegno (rysunek) uznano za fundament wszelkich sztuk – nie wyobrażano sobie, by bez niego mogła istnieć i rozwijać się prawdziwa twórczość artystyczna. W szesnastowiecznych Włoszech, jak w żadnej innej epoce, dano wyraz przekonaniu, że to właśnie w rysunku najbardziej spontanicznie i bezpośrednio wyraża się oryginalna osobowość artysty.
Dzisiaj, kiedy sztuka tak dalece unika wszelkiej zależności od akademickiego warsztatu i sposobu myślenia, przypomnienie o aktualnych przez długie stulecia fundamentach artystycznego wykształcenia pozwala lepiej zrozumieć różnice pomiędzy niegdysiejszymi i obecnymi postawami twórców.
Sto wybranych na wystawę prac stanowiło bogate i reprezentatywne spektrum szesnastowiecznego rysunku włoskiego, pozwalało prześledzić ówczesne metody poznawania i ujmowania świata, proces studiów nad anatomią człowieka czy też nad zabytkami starożytności, a równocześnie zobaczyć jak lekcje te przekładały się na własne koncepcje artystyczne, ujawniane w niestrudzonej pracy na studiami postaci, nad projektami monumentalnych malowideł ściennych. Interesująco prezentowały się także rysunki stanowiące w pełni autonomiczne dzieła sztuki.
Wśród prezentowanych w salach wystaw czasowych Rezydencji „Księży Młyn” rysunków znalazły się dzieła przekonujące o samoistnym pięknie sztuki disegno – prace najwybitniejszych rysowników włoskiego Cinquecenta, m.in.: Baldassere Peruzziego, Giulia Romano, Perina del Vaga, Giorgia Vasariego, Francesca Salviatiego, Bartolomea Passerottiego, Leandra da Ponte zw. Il Bassano, Parmigianina, braci Carraccich.
Wystawie towarzyszył dwujęzyczny (polsko-angielski), bogato ilustrowany katalog, a także liczne wydarzenia towarzyszące – spotkania i wykłady.
Kuratorzy wystawy: Dariusz Kacprzak, Wanda Maria Rudzińska
czas trwania: 14.06. – 22.07.2007
