Od zmierzchu do świtu. Historia mody balowej
25 marca - 22 maja, 2011
W „Kopciuszku”, najsłynniejszej baśni świata, balowa suknia i pantofelki stają się narzędziem spełnienia najgłębszych pragnień, dokonującej się po zmroku metamorfozy od przyziemności do zniewalającego piękna. Pozwalają objawić się ideałowi, wzbudzić pożądanie, zdobyć serce księcia. Te archetypy mody balowej przemawiają do zmysłów i wyobraźni, ich istotą jest seksapil. Po zmroku, gdy sprawy dnia wydają się odległe, a prace zakończone, do głosu może dojść fantazja i przybrać materialny kształt dzięki strojom ekstrawaganckim i kunsztownym.
Modę balową charakteryzuje szczególna intensywność estetyczna i emocjonalna, a zarazem złożoność znaczeń związanych z wyrażaniem przez strój statusu społecznego i materialnego, atrakcyjności seksualnej, indywidualnego gustu i stosunku do reguł współżycia społecznego odwzorowanych w nakazach etykiety. Ożywia ją napięcie między marzeniem a rzeczywistością.
Od ekstrawaganckiej, rozmiłowanej w maskaradzie dworskiej kultury XVIII w. przez burzliwą epokę napoleońską, mieszczański biedermeier, eklektyczną drugą połowę XIX w. i wyrafinowaną Belle Epoque do pełnego sprzeczności dwudziestolecia międzywojennego aż po czasy współczesne. Wystawa ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu prezentowana w Pałacu Herbsta przedstawiała historię mody balowej poprzez autentyczne ubiory kobiece i męskie oraz akcesoria mody wieczorowej: eleganckie suknie i okrycia balowe, kreacje XX-wiecznych projektantów, kostiumy maskaradowe urzekające wielością inspiracji, pantofelki i mufki, orientalne i koronkowe szale, wachlarze i pelerynki z ptasich piór, kotyliony i karnety balowe, fantazyjne kapelusze i torebki, balowe rękawiczki i ekstrawagancką biżuterię. Odsłania skomplikowany proces przygotowania do wejścia na balową scenę i instrumenty uwodzenia: gorsety, krynoliny i turniury, które nadawały kobiecemu ciału pod balową suknią aktualnie modny kształt. Portrety dokumentują końcowy efekt, dowodząc, że dama en grande toilette to dzieło sztuki.
Kuratorki: Małgorzata Możdżyńska-Nawotka, Ewa Halawa
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
